Jeruzalem 28.10.2016

Vandaag weer een nieuwe dag, ik ben al over de helft. Eerst wilde ik naar het Gush Katif museum hier in de buurt van het Abraham Hostel. Een klein museumpje over de geschiedenis van de Gaza strip. Het werd in Genesis al benoemd dat het vruchtbaar land was en dat is later ook gebleken. Na de oorlog in 1967 toen Israel voor de zoveelste keer werd aangevallen door de arabische buurlanden nam Israel bezit van Gaza. De eerste joodse nederzettingen werden daar gebouwd en in een mum van tijd verbouwde men daar groenten en fruit, bloemen etc. terwijl het daarvoor een dorre woestijn was. Echt heel bijzonder. Ze produceerden 10% voor de gehele bevolking van Israel. Deze bloeiende nederzettingen werden aangevallen door terreurorganisatie hamas en als je ziet hoeveel bommen er zijn gegooid op deze dorpen mag het een echt wonder heten dat er zo weinig mensen zijn omgekomen. Een man vertelde dat er een bom was gevallen boven op een huis terwijl de man en vrouw binnen waren maar dat ze nog geen eens gewond raakten. Een absoluut wonder van de bescherming van God. Helaas kwam er in 2006 een einde aan de joodse nederzettingen in Gaza omdat de regering van Israel besloot om Gaza terug te geven aan de palestijnse authoriteiten met de gedachte erachter dat de terroristische aanslagen die Israel toen teisterden zouden stoppen. Alle joden werd bevolen Gaza verlaten. Dat werd gedaan onder veel protest. Maar het moest. Toen de joden daar weg waren plunderden de arabieren de synagoges en braken echt alles af. Alle kassen etc. werden vernietigd alles wat de joden hadden opgebouwd in die jaren. Echt verschrikkelijk als je die beelden ziet en dan zie je ook dat de macht die daar achter zit, heel duidelijk een hele duistere is. Satan of de duivel komt om te stelen en te roven. Hij is de vader van alle leugens. Hij is het tegenovergestelde van wie God is en wat Hij voorheeft, namelijk vrede en goedheid etc etc. Het is een bijzonder museum wat jaarlijks door duizenden mensen wordt bezocht.

Tegen elven zat ik al aan de bonensoep in de Mahanu Yehuda market bij Azura. Wat hebben ze daar heerlijke soepen zeg! Als ik in Israel ben probeer ik altijd daar een soepje te eten. Ze staan niet voor niets hoog op de rankinglijst van tripadvisor mbt restaurants.

Toen via Yaffo street nog langs geweest bij de mooie bijbelshop van Batz Sion die getrouwd is met een nederlandse vrouw. Daarna richting de oude stad naar het gebedshuis City of David dat gelegen is in de arabische wijk op de plek waar de tabernakel van Koning David heeft gestaan in de stad van David. Echt een bijzondere plaats en dat merkte ik al gelijk toen ik binnen kwam. Je voelde de aanwezigheid van de Heilige Geest en het raakte me gelijk al. Het was een fijne tijd. Er waren een stuk of 15 mensen aanwezig overal vandaan, van Zuid Korea tot Amerika. Ik kreeg al het aanbod van een Zuid-Koreaanse jongen om naar hem te komen om daar te komen bidden, maar dat gaan we maar niet doen denk ik. Het was een goede en gezegende tijd en het is een plaats in Jeruzalem waar ik in de toekomst zeker ga terug komen. Stel je eens voor: bidden op de plaats waar Koning David eeuwen terug heeft gebeden tot dezelfde God die wij aanbidden en waarvan de redder van de wereld Yeshua/Jezus uit het geslacht van Koning David voortkwam.

Toen de lange wandelreis terug naar het Hostel. Ik heb al heel wat afgelopen deze week trouwens. Ik heb een stappenteller en die gaf het volgende aan:
Maandag 21,74 km, dinsdag 18,81 km, woensdag 12,25 km, donderdag 16,44 km en vrijdag 22,92 km, dan weet je wel.

Ik zou die avond bij joodse mensen gaan deelnemen aan een shabbat maaltijd waarbij ik me had opgegegeven via de website ww.shabbatforalifetime.com, maar ik wilde eerst het begin van de Shabbat nog meemaken bij de Western Wall, dat is altijd een bijzonder moment. Ik heb uiteindelijk maar 20 minuten gehad om te kijken. Mooi om te zien dat jong en oud met elkaar God aanbidden met gebed, liederen en dans. Ook de kleintjes krijgen het met de paplepel ingegoten, maar daarop terugkijkend van gisterenavond vertelde de vrouw die ons rondleidde dat de kleintjes wordt geleerd dat ze mogen deelnemen aan de dagelijkse gang van zaken in het gezin. Ze worden erbij betrokken en zo kunnen ze de dingen ook doen uit liefde en niet uit plicht of een moeten. Dat is een heel ander uitgangspunt en dat zag ik ook bij de Western Wall terug. Zo zag ik van die kleine mannetjes de gebedsboeken voor hun vaders halen en dansten ze mee met hun vaders. En die vaders betrekken hun kinderen er ook bij. Ik zag een rabbi die dan een soort grote baas of vaderfiguur voor hun groep zijn de kleine mannen zegenen en een aai over de bol geven of gewoon kussen. Dat is zo mooi om te zien. Vanaf 1967 kunnen de joden de Shabbat vieren bij de Western Wall. Het is een feestdag in de ogen van God en mogen die ook zo vieren, en dat doen ze uit liefde, vreugde en plicht omdat God het voorschreef in de Thorah en dat al 2700 jaar lang elke vrijdag. Hoe anders zien wij het bij sommigen die de zondag zien als een verplichting en maar saai vinden.

Om zeven uur werden we op een bepaald punt in het centrum van Jeruzalem opgehaald door onze gastheer. Dit gezien viert de shabbat op de traditionele manier. We waren met een groep van een man of 15. Ik was de enige nederlander en verder hadden we mensen uit Engeland, Amerika, Australie en Zwitzerland. 1 meisje was vandaag gedoopt in de Jordaan. We kregen uitleg hoe een joods gezin de Shabbat viert en zo werd er eerst de handen gewassen, de kinderen gezegend, een zegen gezongen en gebeden. Toen werd het speciale shabbatsbrood gebroken en er waren specerijen, hummes en soort rauwkost om erbij te eten. We deden een rondje voorstellen en ondertussen werd de volgende gang rondgebracht. Wat er verder werd gegeten: de traditionele joodse kippensoep, heerlijk rundvlees met bijbehorende garnituur en tot slot een toetje van cake. Tussendoor mocht iedereen vertellen wat men voor bijzonders had meegemaakt in het land Israel, iets bijzonders etc. Wat vooral naar voren kwam bij de gasten was de liefde voor het volk van Israel, en dat men zich gezegend voelde door de joden, door het land. De bijzondere plaatsen waar Yeshua/Jezus was geweest en dat men zich er een voorstelling van kan bij maken. De avond eindigde een beetje vreemd. Er was een amerikaans stelletje wat later binnenkwam en toen hij aan het woord kwam was hij nogal cru in zijn opvattingen t.o.v. joden en dat zei Christus niet (willen) kennen. Hij werd door de groep op een gegeven moment teruggefloten en helemaal toen hij zei dat de kerk het nieuwe Israel was. Dat was voor de rest van de groep de druppel die de emmer deed overlopen. Ik moet zeggen dat de joodse gastheer het goed oppakte maar het gaf deze bijzondere fijne avond een klein smetje.